Wij horen thuis in een verhaal
Het verhaal van het leven
Dat aan ons is doorgegeven
Zo'n verhaal hebben wij allemaal
Wie ik ben en wat ik doe
En hoe het zo gekomen is
Het zit in mijn geschiedenis
Van toen, tot aan mijn einde toe
In welk verhaal voel jij je thuis
In welk verhaal word jij erkend?
Biedt het een plek waar jij graag bent
Of voelt het daar niet pluis?
Wie ik ben en wat ik doe
En hoe het zo gekomen is
Het zit in mijn geschiedenis
Van toen, tot aan mijn einde toe
Mijn voorouders schreven hun verhaal
En ik zet hun vertelling voort
Ik voeg er ook aan toe. Onverstoord
Vertel ik verder en zoek mijn eigen taal
Wie ik ben en wat ik doe
En hoe het zo gekomen is
Het zit in mijn geschiedenis
Van toen, tot aan mijn einde toe
Nationaal park Hardangervidda (Noors: Hardangervidda nasjonalpark) in Noorwegen is de grootste hoogvlakte van Europa. Het is een natuurgebied van ongeveer 8000 km² dat zich uitstrekt over delen van de provincies Hordaland, Telemark en Buskerud. In het noorden liggen de plaatsen Eidfjord en Geilo. Aan de zuidoostkant van Hardangervidda ligt Tinn en Rjukan. Ten westen ligt Odda.
In de buurt van Geilo ligt Dagali, waar Andrea en ik onze tent hebben opgezet. Vanaf die plek kun je met de auto de berg op richting toeristenhutten en vandaar dagwandelingen maken. Sommige mensen lopen van hut naar hut en maken er zo een meerdaagse tocht van. Wij deden dat niet want we gingen weer terug naar onze tent. De eerste wandeling begon bij de toeristenhut Åan en we liepen richting Heinsetter. Het grootste deel van het pad liep tussen de bomen, totdat we boomgrens bereikten en het uitzicht weidser werd. We kwamen nog een groep van vier wandelaars tegen. Bevriende mannen die samen een meerdaagse tocht maakten. Zij gaven ons tips over de omgeving en over Noorwegen.
Eén van die tips was om een wandeling te maken vanuit Tuva, ook een toeristenhut. Die wandeling hebben we de volgende dag gemaakt. Deze route loopt vanuit Tuva ook richting de hut in Heinsetter en bevindt zich volledig boven de boomgrens waardoor je indrukwekkende uitzichten hebt.
Onderweg kwamen we dit groepje paarden tegen. Voorop liep een man die vertelde dat hij samen met zijn dochter (op het achterste paard) deze tocht maakte. Hij zei: “Ik doe dit werk al 32 jaar, mensen met paarden over de bergen brengen. Maar nu stop ik ermee. Ik wilde nog één keer een tocht maken samen met mijn dochter om haar mijn werk te laten zien dat ik al die jaren deed.”
Ze waren op weg naar Tuva waar ze twee dagen zouden blijven om dan weer verder te trekken. Wij kennen het verhaal van zijn leven verder niet, maar vinden het een mooie manier om dit deel van zijn verhaal aan zijn dochter door te geven.
Later op de dag bereiken we een veld met sneeuw, wat voor ons bijzondere is midden in augustus. Dus kon ik het niet laten om ‘even’ naar boven te lopen om de sneeuw aan te raken.
Langzaam loop je op het nauwelijks zichtbare pad
de berg op, stijl omhoog. Het natte gras doorweekt
je schoenen en maakt al snel je voeten nat
Af en toe stop je, het is je conditie die zich wreekt
Dan kijk en luister je naar het leven om je heen:
de bomen, de planten en de dieren - de natuur die tot je spreekt
Het pad, nu vlakker, ligt vol met rotsen maar daar stap je overheen
Je voelt je hier diep verbonden met de grootsheid van de natuur
Er is verder niemand en toch: je voelt jezelf geen moment alleen
Je voelt ontzag, ervaart de grootsheid, beleeft dit grootse avontuur
Hier te lopen, ja het is inspannend, maar je voelt je leven. Puur!
Ze kijkt omhoog
En ziet de regenbui
Daar in de verte hangen
De wolken, het licht
Ze wacht nog even
Dan voelt ze druppels
Op haar gezicht
Het frisse water
De geur van regen
Ze voelt zich blij
En ziet dan opgelucht
Voorbij die pot met goud
De regenboog
En voelt zich leven!
Toen ik in de branding stond
en de wind trok aan
waardoor golven sneller
sterker, indrukwekkender
mijn hart hun ritme volgde
zodat ook mijn bloed sneller
sterker, indrukwekkender
door mijn aderen
en ik nauwelijks rechtop
kon staan, mijn tenen
grijpend in het zand
naar houvast dat er niet
was jij maar hier dacht ik
toen hield jij mij vast
en kwam ik tot rust
de zee weer spiegelglad.
De notenboom in onze tuin
Staat meestal roerloos stil
Behalve als het waaien gaat
Want dan beweegt hij even
Toch groeit en bloeit hij,
en brengt ook bladeren en
vruchten voort
Hij zit vol van leven!
Insecten die bezoeken hem
Je kunt er schuilen als het regent
Vogels zingen er hun hoogste lied
Misschien om hem iets terug te geven
Ik weet niet of zo'n boom
ook denken en/of voelen kan;
Of hem, als levend wezen,
bewustzijn is gegeven
De notenboom in onze tuin
doet ogenschijnlijk niets
Maar in de schaduw van zijn blad
Kom je tot rust en kun je geluk beleven
