Hij roerde in zijn koffie
Het lepeltje maakte dat geluid
Dat roerende lepeltjes nu eenmaal maken
Gedachteloos tikte hij daarna
Misschien iets te hard
Tegen de dunne rand van het kopje
Waardoor druppeltjes koffie
Van het lepeltje in het kopje terug vielen
Drup, drup, drup...
Hij keek strak voor zich uit
En zuchtte diep
Zoals mensen nu eenmaal zuchten
Hij knipperde met zijn ogen
Waardoor druppeltjes zout water
Trage stroompjes vormden
Die over zijn gezicht liepen
Dunne spoortjes achterlatend
Met een waterige blik keek hij
Naar de ronddraaiende koffie in zijn kopje
Waarvan de rand beschadigd was
Het was nog van haar geweest
Altijd zo zuinig op haar servies
Gekregen van oma, echt porselein
Daar was ze zo trots op
Nu kon zij er niets meer van zeggen
Hij legde het lepeltje op het schoteltje
Naast het gele plakje cake
Hijzelf zei zelden iets
Nooit gedaan, hij was een gevoelsmens
En niet zo goed met woorden
Ook nu was hij, net als de koffie
In dat beschadigde kopje, geroerd
En dacht: ik wilde dat ik ont-roeren kon
Dan zou ik vrij zijn
Ter overname aangeboden:
Een zware last
Van de eerste eigenaar
Altijd goed onderhouden
Tegen elk aannemelijk bod
Ik wil de hele wereld gaan verkennen
Naar verre landen gaan
Door vreemde straten rennen
Stormen doorstaan
In alle zeeën zwemmen
De mensheid redden
Op de juiste partij gaan stemmen
Slapen in vreemde bedden
Passioneel de liefde bedrijven
Dansen en zingen
Boeken en gedichten schrijven
En nog zoveel andere dingen:
Zoals vrienden maken
Vrede stichten
De oorlog staken
Zware lasten verlichten
Maar ik zit wat in de knel
Mijn energie is laag
Dus ik doe dat alles morgen wel
Maar niet vandaag
Blootgesteld aan het leven van alledag verwatert daadkracht snel.
Wanneer die kloof er tussen ons is
Wat horen wij dan in die duisternis
In die murmelende diepte
Wat verhindert onze verbintenis?
In ons onderbewuste zijn steeds emotionele krachten aan het werk. Die emoties kun je zien als de uitkomst van een evaluatie van de situatie: is het veilig of niet? Die evaluatie is niet altijd rationeel verklaarbaar, maar de uitkomst dikwijls wel goed voelbaar.
De eerste stap van bewustwording betekent daarom vaak pauzeren, stil worden en goed luisteren voorbij de ratio naar wat er leeft diep in jezelf, voelen en ervaren. En vandaaruit zien welke nieuwe mogelijkheden er kunnen ontstaan.
Het is het ánders zijn van de ander
Dát grijpt mensen vaak zo naar de keel
Als wat zij zeggen niet begrepen wordt
Verbinding verlangen wij, zielsveel
Maar zelfs al heb je je hele hart uitgestort
De afstand tot die ander blijft bestaan
Een bloem staat, groeit, bloeit, verdort
Maar mensen willen sámen verder gaan
En blijven daartoe reiken naar de ander
Die ander, vaak zo moeilijk te bereiken
Of dienen wij slechts anders te gaan kijken?
Iedere communicatie kan het gevoel van het anders zijn van de ander oproepen. Vooral als je jezelf niet begrepen voelt. De afstand lijkt niet te overbruggen. Hoe sla je een brug? De behoefte om gehoord en gezien - begrepen - te worden is een belangrijke basisbehoefte om je veilig te voelen binnen relaties: Je voelt je thuis waar je jezelf begrepen voelt.
The whisper is the only way in which the potentially traumatic address can be contained.*
Hij zat naast me op een bankje in het bos
Het was stil en hij sprak met zachte stem
'Waarom fluister je?' vroeg ik daarom aan hem
Hij antwoordde zacht, zijn blik liet mij niet los:
"Soms, voordat ik iets publiek bespreken kan,
Moet ik er eerst over hebben gefluisterd
Tegen iemand die oprecht naar mij luistert
Slechts fluisteren en luisteren breken de ban"
Ik knikte en luisterde naar wat hij zei
Hij zat naast me op dat bankje in het bos
In de stilte, rondom ons het groene mos
En de voorjaarsbomen op een rij
Soms is stil luisteren het beste om te doen
Zittend op een bankje in het groen
* Citaat uit: The Murmuring Deep, Avivah Gottlieb Zornberg
